تقدیم به عزیزی که هیچ وقت احساس منو نسبت به خودش نفهمید....

سکوت که می کنی
وزن جهان را تنها به دوش می کشم!
و کم که می آورم
زمین آنقدر کند می چرخد
که تو توی تقویم می ماسی
و من
معلق می مانم
بین حقیقتِ تو
و افسانه ای که از تو در سرم دارم!

سنگین است جهان ِ لعنتی
نمی شود یک سرش را هم تو بگیری!؟
هر چند
من به این سنگینی
من به این تعلیق
تعلق دارم!

سکوت که می کنی
شب پشتِ پلک های سکوت
 

حتم می کند که تو هم تنهایی!

مهديه لطيفي